Het opstijgende stof van de uitgedroogde aarde drijft in mijn keel, een plakkerig verstikkend gevoel naar de achtergrond geduwd door de bezienswaardigheden voor mij. Van tussen de benen van mijn vader, Ik kijk hoe gladiatoren zich naar elkaar werpen, een taal spreken die een eclectische mix van toespelingen is, hoge tonen, sluwe blikken en nauwelijks hoorbare hints.

Een script volgen dat is geschreven in een taal die alleen zij kunnen begrijpen, ze weven in en uit mijn smalle gezichtsveld, deze betoverende figuren spreken een taal die ik alleen maar kon hopen te krijgen, maar een voorbijgaand gevoel van begrip.
In Brazilië ze spreken het met een verleidelijke toon die verwant is aan de drums en trompetten die de carnaval in Rio. In Amerika het wordt gesproken met de stevige agressieve toon van a effectenmakelaar op Wallstreet. In de United Kingdom ze spreken het met de grootsheid en het eigenbelang van een rijk dat nog steeds in de stoffige gangen van de geschiedenis leeft.

In Germany ze spreken het met de precisie en discipline die kenmerkend zijn voor hun mensen. In Italië het wordt gesproken op een manier die lijkt op staccato, doorspekt met de guitige straffeloosheid van de achterstraten van Napels en de onmiskenbare gratie van de catwalks van Milaan. In Spanje het wordt gefluisterd met de gratie en majesteit van een matador die een stier betovert met de opkomst en ondergang van zijn rode cape.
Op de Afrikaans continent wij spreken het ook. Aan de westkust is het een mengeling van de dominantie die de lichaamsbouw van de bevolking doordringt die getrouwd is met de mystiek vastgelegd in Things Fall Apart. In het Zuiden manifesteert het zich in een bedwelmende mix van de vrolijke tonen van kwaito en het opbeurende Lords Prayer van Safina.
In het noorden spreken ze het met het ingenieuze ontwerp van de piramides van Gyzaa en het hectische tempo van de grote bazaars van Tripoli. En aan de oostkust waar ik ben geboren en getogen, we spreken het met de intensiteit van de hitte op de Serengeti en de ongeëvenaarde schoonheid van de ondergaande zon boven het Victoriameer.

Het is een taal die door blinden wordt gesproken, de doven, en de mute of anderszins uitgeschakeld. Het is een taal die geen vertaling nodig heeft, maar toch een reikwijdte en diepgang heeft waarmee weinig anderen kunnen wedijveren. Het is taal die zowel door rijk als arm wordt gesproken. Het is een taal die door mannen wordt gesproken, vrouwen en iedereen daartussenin.
Het is een taal die ik begon te leren vanuit de schaduw van de schaduw van mijn vaders torenhoge frame die warme dag in Oeganda. Het is een taal die me in staat heeft gesteld om vrienden te maken waar ik ook ben geweest in deze uitgestrekte wereld. Het is een taal die ik nu aan mijn studenten leer.
Deze taal wordt veel dingen genoemd. In Amerika noem je het voetbal. In Engeland noemen ze het voetbal. In Holland it is called voetbal. In Spanje noemen ze het futbol of balompie.
ik noem het liever magie. Want als de schoonheid van een kinderglimlach, de betekenis ervan is echt universeel.

De volgende twee tabbladen veranderen hieronder inhoud.

Laatste berichten van Zack (toon alles)