Liefdadigheid of "Spaar my 'n verandering" - Kultuur van Oorsprong

Waar gaan jy doen inkopies wanneer die skuld kom klop ?
Ek was buite die biblioteek sit die ander dag probeer om myself 'n bietjie in die vlietende sonlig as' n ander woes dag om te geniet as Drexel getrek tot 'n einde. Alles rondom my mense gehaas heen en weer in 'n eindelose golf van kleure en style wat weerspieël die uiteenlopende aard van ons stedelike kampus. Binnekort, 'n vriend saam met my op my eiland van rus en ons sit daar vir' n rukkie in die eeue-oue slaag tyd van die mense wat betrokke is kyk. Met verloop van tyd en gou het ons verloof geraak in 'n warm debat oor die aard van die skoene en die handelsname wat kollege-kampusse oorheers. My houding word dat 'n skoen was net 'n skoen en dat enigiemand wat die winkel het vir 'n merk in verbruikerswese gekoop het. Haar houding was dat die styl saak en dat my stelling dat 'n skoen was net' n skoen is 'n manifestasie van my was, en dra mentaliteit. Soos ek my kop vir 'n geskikte comeback gekrap, Ek kyk oor die straat en 'n meisie met' n clipboard en stop van mense om hulle te vra om 'n petisie te teken opgemerk.
Geklee in 'n donker blou hoodie, 'n gebreide hoed, verbleikte jeans, donker bril, Sy petisie mense vir handtekeninge. Vreemd genoeg, mense gehou om kreatiewe maniere te vind om te kyk besig sodat hulle nie oogkontak met haar te maak en dus gedwing / verlei word in die ondertekening van haar petisie en / of haar geld gee. Op die hoek 'n bietjie verder weg, daar was' n swart man sit op die sypaadjie. Sy gesig hagerred, sy klere verslete en sy lyftaal wat van 'n man wat op die ontvangs van die einde van die ergste dat die lewe het om te bied is. Gewapen met 'n aalmoes bak, hy ook die liefde van die vreemdes gesuis. Gebiologeerd, Ek het daar gesit en kyk hoe vir 'n uur of so. Neem kennis van die aantal mense wat opgehou het om die jong dame se petisie te teken teenoor die ou man gee 'n paar van hulle verander. Wat ek opgemerk mooi gou het, is dat ten spyte van die feit dat mense die jong dame in meer en meer kreatiewe maniere koes (Een ou "ontvang" oproep wat geduur het, net totdat hy was net verby haar), meer mense het gestop vir haar as het die hawelose man alleen laat gestop het om hom te verander gee.
Nuuskierig om te weet wat die jong dame anders was om te doen, Ek stap oor en vra haar wat sy petisie vir. Sy het gesê sy is pleitend vir 'n nie-winsgewende dat versamel kos en klere moet gestuur word aan die vlugtelinge in Darfoer. Ek het haar vir haar moeite en stap oor na die hawelose man op die hoek en hom gevra hoe hy gekom het om te wees op die strate. Hy het my vertel dat hy 'n Viëtnam-veteraan wat gesukkel het om werk te kry om terug te kom in die land na aanleiding van sy toer van die reg en gegaan het om die werk te werk voordat sy geluk het opgeraak laat hom in die stad van broederlike liefde brandarm. Ek koop hom 'n toebroodjie en' n Coke en weggestap.

Soos ek loop, Ek het begin om te wonder oor die vreemdheid van dit alles. Nie twee meter van mekaar, twee mense is op soek na / na gelang van die vrygewigheid van vreemdelinge om hulle te help. Hoe meer suksesvol om die een met die welsprekende spraak en die nodige foto's van mense wat honger ly in Afrika, terwyl die ander wat lyk of hulle in onmiddellike gevaar te gaan sonder, Saterdag geïgnoreer word deur diegene wat hy het meer in gemeen met.
Die ervaring het my laat agterbly dwaal op die krag en oorredende aard van die brandmerk. In daardie, baie soos my vriend genoem dat 'n skoen merk om gekies te word oor' n ander is 'n kwessie van styl eerder as die doenlikheid, Dieselfde geld vir “gee” 'n kwessie van die regte handelsmerk.

Ons sien nie die mense nie meer. Ons kyk eenvoudig oorsake. Ons is meer geneig om geld te skenk aan 'n land en mense ver van die plekke wat ons leef, eerder as om diegene wat naby. Ons loop verby die foreclosed huise op ons blokke en spaar nie 'n gedagte vir die familie wat eens genoem dat die huis nog trane gestort het vir die haweloses wat daar woon op die strate van Dakar.
En as bekendes endossement handel met Nike en Adidas teken, so ook word hulle doen die plakkaat kinders vir liefdadigheid in Afrika. Bond, Alicia Keys, Stephen Fry, en vele ander is maklik herkenbaar aan ons, en tog is ons aan die naam van die persoon wat ons skenking gaan gevra word om, ons nie in staat sou wees om om te antwoord. So maak van liefdadigheid 'n gewildheidskompetisie as elke organisasie poog om die trek van' n groot naam in om te breek deur middel van ons ambivalensie waar ander mense is bekommerd. Ek sê dit nie die werk wat 'n baie organisasies gedoen het in diskrediet te bring en voortgaan om te doen om die lewens van miljoene mense in ons land te verbeter. Ek is verstom deur die vrygewigheid dat mense teenoor mense wat hulle nog nooit vertoon en miskien nooit sal ontmoet. Maar kyk na die Arabiese lente, die beset bewegings en na die verkiesings geweld in die Ivoorkus en Kenia, Ek kan nie help nie, maar is bekommerd dat ons onvermoë om mense te onderskei van oorsake en tree dienooreenkomstig die apatie algemeen in die samelewing is die verdieping van vandag.
Ware verandering sal nie kom van die meer oorsake of meerdere baniere wat eis ons aandag, tyd en / of geld. Ware verandering sal slegs kom wanneer ons 'n ander persoon kan sien, probeer en verstaan hul lewensomstandighede en dan doen wat ons kan daardie persoon te help. Soos ek vir my vriend gesê dat die dag buite die biblioteek, 'n skoen is' n skoen. 'N Persoon wat honger is' n persoon honger. Of hulle is hier in Philadelphia, of 'n duisend myl weg in Soedan.
So my liewe leser, wanneer die skuld kom, as dit noodwendig sal, vind die persoon wat verduister is deur die oorsaak en help hulle om in plaas. Want as ons almal kan help om ons bure, miskien een dag sal ons nie nodig het vir die oorsake.

deur Marc Shandro